Met zijn experiment ‘Blaastest’ onderzocht Jorg Massen de aanstekelijkheid van gapen en de invloed van alcohol daarop. Over die invloed van alcohol kan hij op dit moment nog niets zeggen, dat moet uit complexere analyses blijken. Wat wél al duidelijk wordt uit het onderzoek is dat gapen aanstekelijk werkt. Opvallend daaraan is dat het gaapeffect onder de deelnemers nog groter was wanneer mensen in de video iemand van hun eigen etnische achtergrond zagen.
In ‘Raise your flag’ onderzocht Fenne Roefs samen met bezoekers hoe waarschuwingsvlaggen op het strand eruit zouden moeten zien, zodat ze beter begrepen worden. Welke pictogrammen, kaders en kleuren het vaakst gekozen werden, kan ze nog niet precies vertellen, omdat het onderzoek nog loopt, maar er kwamen wel duidelijke winnaars uit de bus. De inzichten worden gebruikt om tot een nieuw ontwerpvoorstel te komen, met als doel: veiligere stranden, nationaal en internationaal.
Bij ‘Op eigen risico’ onderzocht Ruud Hortensius of AI risicogedrag in een groep kan beïnvloeden. De eerste resultaten laten zien dat een groep die gecoacht wordt door AI hun hand langer in de bak met ijswater hield ten opzichte van de groepen met een menselijke coach, of zonder coach. In het ballonnen-experiment (niet te missen door de knallen op park 6!), vonden Ruud en zijn collega’s geen verschil. AI lijkt dus deels invloed te hebben op risicogedrag in een groep. Er volgen nog meer analyses en herhaling in het lab.
Met het experiment ‘No spang, ontspan’, wilde Mirjam de Haas erachter komen hoe robots kunnen helpen bij het verwerken van emoties. Interessant genoeg lijkt het erop dat Betweters zich beter begrepen voelden door de robot wanneer ze over negatieve emoties spraken dan wanneer ze het over blije gevoelens hadden.
Had jij ook zo’n jeuk tijdens de VR-beleving bij ‘Don’t be fooled’? Dat was precies de bedoeling van Emmy van der Burgt. Zij wilde testen of je met VR-video’s jeuk bij gezonde mensen kan opwekken, en of dat het beste gaat met een video van krioelende insecten of van krabbende mensen die over jeuk praten. Beide video’s werkten goed, maar de meeste jeuk werd opgewekt door de video waarin mensen jeuk hadden. Er is ook flink gekrabd, die gegevens gaat Emmy nog verder bekijken op de videobeelden.
In het theatrale experiment ‘Rechtbank van de toekomst’ onderzochten Lisanne de Blok, Marij Swinkels en Linde Bekkers of mensen die aardbewoners uit de toekomst moeten vertegenwoordigen in een rechtszaak, na afloop meer solidariteit hadden met toekomstige generaties. Na het experiment voelden de deelnemers inderdaad meer solidariteit met toekomstige generaties.
115 bezoekers vulden het knuffeldagboek van Birgit Hasenack en Anouk Keizer in, waarvan er 81 aangaven meer aangeraakt te willen worden. De vorm van aanraking die het meest gemist werd was een knuffel, en bezoekers wilden vooral meer aangeraakt worden door hun partner of vrienden. De meest genoemde redenen voor een tekort aan aanraking waren het ontbreken van een romantische relatie, zelf te druk zijn en het niet durven te initiëren.
In het experiment ‘The Mind’ onderzochten Tom Frijns en zijn collega’s jullie prestaties in het spel The Mind, waarvoor veel samenwerking en onderlinge coördinatie nodig is. Voorafgaand aan het spel deden jullie een warming-up. Wat jullie niet wisten, is dat er twee versies waren van de warming-up: in één versie bewogen jullie synchroon, in de andere niet. Tegen de verwachting in, deden juist de groepen die vooraf een niet-synchrone opwarmoefening hadden gedaan het beter. Hoe dat kan? Wie het weet mag het zeggen (en laat het ons ook even weten via t.frijns@uu.nl).